|
|
| |
|
Położenie i przyroda
|
|
Zgodnie z obecnym podziałem administracyjnym naszego państwa, gmina Węgorzyno leży w centralnej części woj. zachodniopomorskiego, w powiecie łobeskim.Od strony południowej graniczy z gminą Ińsko, od zachodu z gminami Chociwel i Dobra Nowogardzka.Granicę północną wyznaczają gminy Radowo Małe i Łobez.
Tereny należące do gminy Węgorzyno leżą w obszarze dwóch mezoregionów: Pojezierza Ińskiego oraz Wysoczyzny Łobeskiej. Pierwszy z nich cechuje bogate urzeźbienie powierzchni oraz znaczne wzniesienie nad poziom morza. Charakterystycznymi elementami kształtującymi lokalny krajobraz są wzgórza morenowe położone na ogół w kierunku z południowego na północno- wschodni.Wzgórza pokrywają często kompleksy leśne,a zagłębienia terenu wypełniają jeziora rynnowe, również pochodzenia polodowcowego.Największym z nich jest Woświn (pow. 831 ha) malowniczo położone w południowo- zachodniej części gminy.
Wysoczyzna Łobeska przylega od północy do Pojezierza Ińskiego,od którego różni się mniejszym wzniesieniem nad poziom morza oraz mniejszym zróżnicowaniem rzeźby terenu. Cechą charakterystyczną tego mezoregionu jest także mniejsza liczba jezior. Wysoczyznę przecina dolina Regi wraz z dopływami, przepływająca przez rynny polodowcowe.
Gmina w całości leży w dorzeczu Regi, jednej z większych rzek zachodniego Pomorza, uchodzącej do Bałtyku w rejonie Mrzeżyna. Główną osią hydrologiczną obszaru gminy jest Ukleja, lewy dopływ Regi o długości 48km.,która wypływa z jeziora Dłusko i dzieli tereny gminy na dwie części płynąc w kierunku północnym. Skutkiem położenia geograficznego jest specyficzny klimat tych terenów, zdecydowanie odmienny od panującego w nie odległym Szczecinie.
Lasy położone na terenie gminy są lasami gospodarczymi,pochodzącymi z wtórnych nasadzeń zunifikowanym często składzie gatunkowym, dominuje w nich świerk i sosna, wprowadzone na siedliska dawnych buczyn i grądów. W ostatnich latach postępuje zjawisko ponownego zalesiania terenów dawnych upraw, częściowo w sposób zaplanowany,a częściowo będące następstwem naturalnej sukcesji na terenach nie użytkowanych rolniczo. Są to młode lasy w których dominują takie gatunki jak brzoza , topola osika czy różne gatunki wierzby.
Dawną strukturę gatunkową zachowały obszary leśne położone w miejscach trudnodostępnych, w miejscach podmokłych, dolinach rzecznych czy na stromych stokach wzgórz, gdzie prowadzenie typowej gospodarki leśnej jest utrudnione. Siedliska leśne tworzą tu często ciekawe stanowiska florystyczne,z udziałem rzadkich i chronionych gatunków flory.
Ważnym elementem struktury krajobrazu są licznie zachowane na terenie gminy zabytkowe założenia parkowe lub ich pozostałości.
Dla ochrony unikalnych i wyróżniających się elementów przyrodniczych i krajobrazowych Pojezierza Ińskiego, w 1981r utworzony został Iński Park Krajobrazowy. Tereny gminy Węgorzyno wchodzące w obszar Parku zajmują ok. 9.000 ha, na terenie jego otuliny znajduje się ok. 2.700 ha. Na terenie parku występuje 28 gatunków roślin prawnie chronionych, w tym aż 22 pod całkowitą ochroną. Jest ostoją wielu gatunków zwierząt, takich jak: dziki, sarny, borsuki, gronostaje, jenoty, tchórze, łasice. Mają tu swoje stanowiska ptaki, które wymienione są w światowej „Czerwonej Księdze” jako gatunki zagrożone wyginięciem. Są nimi: bocian biały, orzeł bielik, kania ruda; a także bąki, błotniaki stawowe, bocian czarny, kania czarna, orlik krzykliwy, rybitwa zwyczajna i czarna, żuraw i zimorodek- zagrożone wyginięciem w skali europejskiej.
|
|
|
|
|
;)
;)
;)
